Jordania (P 39a) banknot o nominale 1 dinara (2022) - UNC AA seria

Hussein bin Ali al-Hashimi - ostatni szarif Mekki i założyciel arabskiego ruchu nacjonalistycznego

Hussein bin Ali al-Hashimi (1853-1931) jest historycznie znaczącą postacią na Bliskim Wschodzie na przełomie XIX i XX wieku. Potomek proroka Mahometa z rodu Haszim (Banu Haszim), posiadał prestiżowy tytuł szarifa i emira Mekki, opiekuna świętego miasta Hidżaz, w dzisiejszej zachodniej Arabii Saudyjskiej. Najbardziej znany jest jako przywódca tak zwanej arabskiej rewolty przeciwko Imperium Osmańskiemu podczas I wojny światowej i jako jedna z głównych postaci w narodzinach nowoczesnego arabskiego nacjonalizmu.

Tło historyczne

W okresie poprzedzającym I wojnę światową Półwysep Arabski był formalnie częścią Imperium Osmańskiego, choć władza centralna była jedynie symboliczna na niektórych obszarach. Husajn bin Ali został mianowany szarifem Mekki przez rząd osmański w 1908 roku, w okresie reform konstytucyjnych. Jednak wraz z rosnącym wpływem ruchu Młodych Turków i dążeniem do centralizacji, Husajn popadł w coraz większy konflikt ze Stambułem.

Powstanie arabskie (1916-1918)

Kluczowym momentem w życiu Husajna było ogłoszenie rabskiej rewolty w czerwcu 1916 roku. Posunięcie to było wynikiem tajnej korespondencji z brytyjskim wysokim komisarzem Henrym McMahonem, w której Wielka Brytania obiecała wesprzeć ustanowienie niepodległego królestwa arabskiego w zamian za wsparcie przeciwko Osmanom.

Posunięcie to było wynikiem tajnej wymiany korespondencji z brytyjskim wysokim komisarzem Henrym McMahonem, w której Wielka Brytania obiecała wesprzeć ustanowienie niepodległego królestwa arabskiego w zamian za wsparcie przeciwko Osmanom.

Pod przywództwem Husajna i jego synów, zwłaszcza Faisala i Abdullaha, przeprowadzono operacje wojskowe przeciwko siłom osmańskim, często w koordynacji z siłami brytyjskimi, wśród których był słynny T. E. Lawrence (tzw. Lawrence z Arabii). Powstanie zakończyło się sukcesem i przyczyniło się do osłabienia Imperium Osmańskiego na Półwyspie Arabskim.

Polityczne ambicje i ich upadek

Po zakończeniu wojny Husajn spodziewał się, że zostanie uznany za króla zjednoczonego państwa arabskiego. Zamiast tego jednak mocarstwa zachodnie podzieliły byłe terytoria osmańskie na administracje mandatowe - Brytyjczycy przejęli kontrolę nad dzisiejszym Irakiem, Jordanią i Palestyną, a Francuzi nad Syrią i Libanem. Husajn ogłosił się Królem Arabskiego Królestwa Hidżazu w 1916 roku, a w 1924 roku przyjął tytuł Khalifa, co wywołało niechęć w szerszym świecie muzułmańskim i wśród ówczesnego władcy Najd, Abd al-Aziza ibn Sauda.

W 1925 roku Husajn został pokonany i zmuszony do ucieczki. Jego królestwo zostało przyłączone do nowo utworzonej Arabii Saudyjskiej. Zmarł na wygnaniu w Ammanie w 1931 roku.

Dziedzictwo

Chociaż Husajn bin Ali nie uzyskał panarabskiego królestwa, do którego dążył, jego potomkowie rządzili i nadal rządzą w kilku państwach arabskich. Jego syn Faisal został królem Iraku, podczas gdy jego drugi syn Abdullah został mianowany emirem Transjordanii, a później królem Jordanii. Jordańska rodzina królewska Hashim jest bezpośrednim potomkiem Husajna bin Alego.