(2009) MiNr. 4705 - 4708 ** - Francja - Zwierzęta wymarłe i zagrożone wyginięciem

Nota: 0,56 €

Panda olbrzymia (Ailuropoda melanoleuca) - symbol chińskiej dziczy

Panda olbrzymia (Ailuropoda melanoleuca) występuje endemicznie w górzystych regionach środkowych Chin, gdzie zamieszkuje lasy bambusowe na wysokości 1500-3000 m n.p.m.. Chociaż jest mięsożercą, jego dieta składa się w 99% z bambusa.

Charakterystyczną cechą pandy jest "szósty palec", kość sezamoidalna o zmienionym kształcie, która umożliwia skuteczną manipulację bambusem. Silne szczęki i potężne zęby trzonowe są przystosowane do jego miażdżenia.

Pandy spędzają większość dnia jedząc bambus (12-38 kg dziennie) i odpoczywając. Są doskonałymi wspinaczami i pływakami. Samice są płodne tylko przez 1-3 dni w roku, a młode rodzą się ślepe i ważą około 100g.

Dzięki programom ochrony, status pandy został zmieniony z "zagrożonego" na "narażony" w 2016 roku. Jako gatunek flagowy, pomaga chronić ekosystemy, w których żyje, wraz z innymi rzadkimi gatunkami.

Nota: €0,56,-

Nosorożec biały (Ceratotherium simum) - największy przedstawiciel nosorożców

Norożec biały (Ceratotherium simum) jest największym gatunkiem nosorożca i drugim co do wielkości ssakiem lądowym po słoniu. Osiąga długość ciała do 4 metrów i wagę od 1 800 do 2 500 kg. Jego charakterystyczną cechą są dwa rogi na głowie, z których przedni jest znacznie dłuższy i może dorastać do 150 cm długości.

Gatunek dzieli się na dwa podgatunki, północny (Ceratotherium simum cottoni) i południowy (Ceratotherium simum simum). Podgatunek północny jest krytycznie zagrożony, a ostatnie dwa osobniki pozostają w niewoli. Podgatunek południowy jest bardziej rozpowszechniony, a jego populacja ustabilizowała się dzięki środkom ochronnym.

Norożec biały zamieszkuje głównie trawiaste sawanny Afryki Subsaharyjskiej. Jest roślinożercą żywiącym się głównie krótką trawą. Ma duże, szerokie wargi przystosowane do wypasu. Chociaż jego nazwa sugeruje biały kolor, jego skóra jest w rzeczywistości szara. Określenie "biały" prawdopodobnie pochodzi z błędnego tłumaczenia afrikaans słowa wyd, które oznacza "szeroki" i odnosi się do kształtu jego pyska.

Nosorożce są zwierzętami społecznymi, często poruszającymi się w małych grupach. Są terytorialne, a samce znakują swoje terytoria za pomocą kupek moczu i łajna. Ich naturalnymi drapieżnikami są duże drapieżniki, ale ich największym zagrożeniem pozostaje kłusownictwo dla ich rogów, które są cenione na czarnym rynku.

Nota: €0,70,-

Tury (Aurochs, Bos primigenius) wild pratur

Tury (Aurochs, Bos primigenius) były dzikimi praturami, przodkami dzisiejszego bydła, które zamieszkiwały duże obszary Europy, Azji i Afryki Północnej. Był to jeden z największych roślinożerców swoich czasów, dorastający do 180 cm wysokości w kłębie i ważący ponad tonę. Charakteryzował się masywnymi, zakrzywionymi do przodu rogami i solidną budową ciała przystosowaną do życia w ekosystemach leśnych i stepowych.

Znaleziska kopalne i zapisy historyczne pokazują, że na praetory polowano już w epoce kamienia łupanego, co wraz z zanikiem ich naturalnych siedlisk doprowadziło do ich stopniowego wyginięcia. Obecnie podejmowane są próby odtworzenia ras przypominających pierwotne turaki, takich jak bydło Hecka.

Pomimo wyginięcia, genetyczna spuścizna Praturów pozostaje częścią współczesnego bydła, które nadal posiada niektóre z ich cech, takie jak odporność na niekorzystne warunki i niektóre cechy fizyczne.

Nota: €0,90,-

Kondor kalifornijski (Gymnogyps californianus) - największy ptak latający w Ameryce Północnej

Kondor kalifornijski (Gymnogyps californianus) jest jednym z największych ptaków latających w Ameryce Północnej o rozpiętości skrzydeł do 3 metrów. Ten członek rodziny kondorów zamieszkiwał duże obszary zachodnich Stanów Zjednoczonych, ale obecnie występuje tylko na chronionych obszarach Kalifornii, Arizony, Utah i Meksyku.

Gatunek ten jest padlinożercą, który żywi się głównie padliną dużych ssaków, takich jak jelenie czy bydło. Ma charakterystyczną łysą głowę, która pomaga mu zachować higienę podczas jedzenia. Dzięki potężnym skrzydłom może bez wysiłku szybować na prądach powietrznych i latać dziesiątki kilometrów dziennie.

W XX wieku populacja kondorów kalifornijskich dramatycznie spadła z powodu zatrucia śrutem ołowianym, utraty żywności i zniszczenia naturalnych siedlisk. W latach 80. na świecie pozostało mniej niż 30 osobników. Dzięki intensywnemu programowi ratunkowemu i sztucznej hodowli ich liczba wzrosła do kilkuset, ale nadal pozostają jednym z najbardziej zagrożonych gatunków ptaków.

Rozród jest bardzo powolny - samica składa tylko jedno jajo co dwa lata. Pisklęta wykluwają się po około 55 dniach inkubacji, a rodzice opiekują się nimi przez okres do dwóch lat. Ten długi czas rozwoju i niska zdolność reprodukcyjna jest kolejnym czynnikiem zagrażającym gatunkowi.

Kondor kalifornijski jest przykładem udanej współpracy między organizacjami ochrony przyrody, ogrodami zoologicznymi i agencjami rządowymi. Jednak jego przyszłość pozostaje niepewna i zależy od ciągłej ochrony i monitorowania populacji.