(1965) MiNr. 1406 - 1407 ** - Belgia - 100. rocznica śmierci króla Leopolda I.

100. rocznica śmierci króla Leopolda I - założyciela belgijskiej monarchii

W dniu 10 grudnia 1865 r. w Laeken zmarł pierwszy król Belgii Leopold I, kończąc jeden z kluczowych etapów formowania się nowoczesnej państwowości belgijskiej. Dokładnie sto lat później, w 1965 r., Belgia obchodziła setną rocznicę jego śmierci, która stała się okazją nie tylko do uroczystości państwowych, ale także do historycznego przeglądu jego panowania.

Leopold I, urodzony jako Leopold Georg Christian Friedrich w 1790 r. w Coburgu w Niemczech, był członkiem rodziny Sachsen-Coburg-Saalfeld. W 1831 r. został wybrany pierwszym królem Belgii po uzyskaniu niepodległości od Holandii. Jego wstąpienie na tron nie było tylko formalnością - jego zadaniem było ustabilizowanie nowo powstałego państwa, utrzymanie równowagi sił i pomoc w stworzeniu funkcjonującej monarchii konstytucyjnej.

Podczas swoich rządów Leopold I udowodnił, że jest utalentowanym dyplomatą i strategiem politycznym. Wspierał budowę kolei, poprawę infrastruktury i rozwój przemysłu. W polityce zagranicznej utrzymywał bliskie kontakty z Wielką Brytanią, Francją i Prusami, przyczyniając się do międzynarodowego uznania i stabilności Belgii.

Król Leopold I był również znany ze swojego umiarkowania i wysiłków na rzecz kompromisu między różnymi obozami politycznymi, w tym liberałami i katolikami. Jego rola była przede wszystkim reprezentacyjna i miała na celu ochronę porządku konstytucyjnego, ale zachował również pewien wpływ poprzez osobiste relacje i kontakty dyplomatyczne.

Po jego śmierci w 1865 r. tron objął jego syn Leopold II, później najbardziej znany ze swojej roli w kolonizacji Konga. Pamięć o Leopoldzie I jest jednak w belgijskiej historii kojarzona głównie z okresem budowania państwa, konsolidacji politycznej i wzrostu gospodarczego.